امانتی خدا

بچه ها خود به خود بزرگ نمی شوند، باید بزرگ شدن را یادشان داد، باید آتش و آب را نشانشان داد، باید مثبت ها و منفی ها را بر روی کاغذ برایشان کشید. باید برای عبور از خیابان زندگی ،دستشان را گرفت، همیشه ماشین ها برای عابران توقف نمی کنند. پدر جان، آسمان خیابان زندگی، دودی تر است،جلوت را بنگر، ماشین ها فرزندت را زیر نکنند.. باید دستهایشان را با نرمی فشرد و به اسمشان صداشان زد. خیلی وقت ها خانه بوی غربت می دهد، وقتی برای آشنایی نگذاشته ایم. براستی باید پیمان دوستی تازه ای بست. می دانی کودکان ما چگونه بزرگ می شوند، و چگونه بزرگ تر؟ نه اینگونه نمی توان به کسی دل داد. رسم عاشق شدن اینگونه نیست که فرزند را سرگرم کرد و...

پدری فرزند خود را خواند. دفتر مشق او را که بسیار تمیز و مرتب بود نگاه کرد و گفت: فرزندم چرا در این دفتر کلمات زشت و ناپسند ننوشتی و کثیفش نکردی؟ پسر با تعجب پاسخ داد: چون معلم هر روز آن را نگاه می کند و نمره می دهد. پدر گفت: دفتر زندگی خود را نیز پاک نگاه دار، چون معلمی هست که هر لحظه آن را می نگرد و به تو نمره می دهد. ‏ أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ‏«آیا انسان نمی داند که خدا او را می بیند؟!» علق/14 ...