نتایج واکسن

سلام ساجد کوچولوی مامان. جونم برات بگه که اون روز بعد واکسن که اومدیم خونه، گفتم بهت استامینوفن دادم که درست نخوردی و بیشترش رو بیرون ریختی ولی خوابت برد و منم اومدم اینجا و گزارش آمپول زدنت رو نوشتم اما...

اما این خواب آروم چندان دوامی نداشت! وقتی از خواب بیدار شدی و غذاتو خوردی یاد واکسن زنده شد و با تکون دادن پات از شدت درد چنان جیغی کشیدی و گریه ای سر دادی که مات و مبهوت مونده بودم باهات چی کار کنم!

به بابایی گفتم اتو رو بیاره تا اینکه حوله گرم بزارم روی پات، اما تا حوله رو میزاشتم بیشتر دردت میومد و پاتو تکون میدادی و تا پاتو هم تکون میدادی باز دردت بیشتر میشد و مامانی هم جز گز کردن خونه و تکون دادنت رو دستاش چاره ای نمیدید!!

از بس گریه میکردی با خودم میگفتم الانه که بمیری و پسر گلم رو از دست بدم. واسه همین به مامانم زنگیدم و گفتم برات دعا کنه خوب شی

این گریه های ممتد تا یکی دو ساعت همینطور ادامه داشت تا اینکه به کمک مامان بزرگ که با شنیدن صدای گریه های تو اومده بود پیشمون، از خستگی ناچاراَ خوابت برد و کمی آروم شدی و ما هم یه نفس راحت کشیدیم اما این خواب آروم بیشتر از 40 تا 50 دقیقه دوام نداشت و باز هم داد و فریادهای تو شروع شد که این بار با دستشویی کردن تو و کثیف شدن لباست وضع بدتر شد! چون باید عوضت میکردم اما چطوری!!

شکر خدا بازم مامان بزرگت از راه رسید و با کمک هم پوشک و لباست رو عوض کردیم ولی نزدیک بود از شدت گریه خودت رو بکشی

این دفعه هم با خورد قطره استامینوفن و پس از کلی جار و جنجال دوباره چشمای نازت بخواب رفت.

با رسیدن کیسه آب گرم که زن عمو علی برات آورده بود، رفتم اونو آب کردم و روی پات گذاشتم تا بیدار شدی...

اما ایندفعه شکر خدا پات بهتر شده بود و انگاری کمتر درد میکرد و بهتر میتونستی تکونشون بدی و با خودت بازی کنی و بالاخره بعد این همه گریه یکم لبخند به لبهای قشنگت رو مامانی ببینه

کیسه آب گرم رو تا صبح همینطور روی پات میزاشتم تا اینکه پات خوب خوب شد عزیز دل مامان و حالا فقط یکم جاش ورم داره که اونم ان شاءالله زودتر خوب میشه

الان اون چیزی که مهم هست اینه که حالا پسر گلم یک ماه بزرگتر شده و با زدن واکسن و چشیدن دردش کلی واسه خودش مرد شده