چگونه محبت خداوند را در قلب فرزند مان قرار دهیم؟ (2)

در مقاله ی قبلی آموختیم که چگونه فرزند مان را بر خداشناسی و محبت خداوند پرورش دهیم، و آن را به چندین مرحله ی سنی تقسیم نمودیم، در اینجا ادامه مقاله قبلی را پیش می گیریم و خداشناسی را برای کودکان بین سن هفت تا ده سالگی وبعد از آن مورد بررسی قرار می دهیم.

- سنین هفت تا ده سالگی

این دوره از سن کودک بسیار حائز اهمیت است، در این دوره قدرات عقلی و فکری کودک شکل می گیرد، و نیاز است مانند دوست با او بر خورد داشته باشیم و از این طریق بندگی خداوند را نیز به او بیآموزیم، مثلا اگر ما به او هدیه ی دادیم و او از ما تشکر کرد، پس از فرصت استفاده می کنیم و به او می أموزیم که خداوند نیز مستحق شکر است، چرا که خداوند نیز دو چشم گرانبها به ما داده است و دو گوش شنوا، و دیگر اعضای بدن  را برایش مثال می زنیم و به او می فهمانیم که اینها هدایایی از جانب خداوند است به همین خاطر ما باید سپاس گذار او باشیم.

در این مرحله از عمر کودکان بهتر است آنها را تشویق به مطالعه کردن نماییم، داستان ها و مجله های کودکانه و هر کتاب جذاب و مفید  می تواند در علاقه کودک نسبت به کتاب و مطالعه کردن تأثیر گذار باشد، سعی شود در انتخاب کتاب و مجلات دقت کامل را به خرج دهیم، تا در آینده اثرات منفی بر افکار آنها نداشته باشد.

پیشنهاد می شود در این مرحله ی از عمر کودک، داستان پیامبرانی مانند عیسی و یحیی به زبان کودکانه برای آنها تعریف شود.

و برای دختران در این سن می توان داستان مریم (علیها السلام) را انتخاب نمود، که چگونه وی شخصی عبادتکار و خدا دوست بود و خداوند نیز او را در آزمایش موفق و سربلند گردانید.

- سنین ده سالگی و بعد از آن

در این سن نشان های مانند استقلالی بودن کودک و تکیه بر خویشتن نمودن، و ناشنیده گرفتن نصیحت های پدر و مادر در انها بروز می یابد، به همین خاطر بیشتر متمایل به دوستانش می شود و از آنها بیشتر تآثیر می پذیرد تا پدر و مادر، پس باید  به آنها بفهمانیم که خداوند بهتر دوست برای انسان است و اینکه دوستی او با خداوند مانعی برای رفاقت او با دوستانش نمی باشد، و داستان های در این زمینه برای انها بیان می کنیم.

همچنین در این مرحله ی سنی به او می آموزیم که خداوند گاهی وقت ها بندگانش را به سختیها و مشکلات مورد ابتلا و آزمایش قرار می دهد تا بدین وسیله به درجاتش بیافزاید و او را به خودش نزدیک تر کند. همان طور که پزشک گاهی وقت ها بیمارش را داروی تلخ می خوراند تا تندرستی اش باز یابد.

در این دوره مناسب است که اسمها و صفات خداوند را برای فرزندانمان شرح دهیم صفاتی مانند: رحمان بودن خداوند، رحیم بودن، دانا بودن و حکیم بودن، بخشنده بودن، رازق بودن و دیگر صفاتهای خداوند که جلوه گر رحمت و بخشش خداوند است  برای آنها بازگو می کنیم.

ولی در کنارش صفت قوی بودن خداوند و قهار بودنش، و نفع دهنده و ضرر دهنده، پناه دهنده، نیز برای آنها ذکر می کنیم تا عقیده ایشان نسبت به الله بین خوف و رجاء باشد هم جانب رحمت خداوند در کودکان رشد یابد و هم جانب قادر بودن و عظمت ذات سبحانه و تعالی.

و سعی شود وضعیت روحی و ایمانی فرزندمان را با این عقیده تطبیق دهیم اگر مشاهده نمودیم که او نیاز به امید و قوت قلب دارد پس او را با بیان صفت های که در جانب رحمت خداوند هستند او را تشویق و دلگرم می کنیم و اگر دیدیم نیاز است او را از منکری باز داریم پس او را از عقاب خداوند بیم می دهیم، و صفت های از خداوند در این زمینه برای وی بیان می کنیم.

امید است که خداوند متعال ما را مربی و معلمی خوب و شایسته برای فرزندانمان قرار دهد.

سایت خانواده خوشبخت

نگارنده: أبو آنس

منبع: مقالات تربیتی سایت صید الفوائد